De sector was inmiddels gealarmeerd en in actie gekomen. De analyse was dat de getoonde beelden weliswaar niet konden kloppen (de getoonde grote lappen wegendoek passen simpelweg niet door een puinbreker), maar desondanks actie nodig was. In overleg met Staatsbosbeheer en het Ministerie van IenW werd een begin gemaakt met een analyse van het probleem en werden oplossingen voorgesteld. De voorkeur lag bij een eis voor plastics in bouwstoffen in het Besluit bodemkwaliteit, omdat hiermee een marktbrede verplichting kan worden gesteld. Probleem bleek dat in de Europese productnormen al plastic was opgenomen en dat formeel een strengere eis dan niet kan. Een ander punt van discussie was dat wat een ‘verontreiniging’ wordt genoemd al snel als ‘milieuschadelijk aspect’ wordt gezien. Terwijl er vaak geen of zeer beperkte milieuconsequenties aan deze stoffen zitten. De term ‘verontreinigen’ stamt ook nog uit de tijd dat vooral naar de technische kwaliteit werd gekeken. Dit was meteen weer een extra reden om deze eisen nog eens onder de loep te nemen.

Plan B: aanscherpen BRL 2506

Wat bij analyse van het plasticprobleem opviel, is dat er in de bouw zeer veel kunststof- en plastictoepassingen zijn die worden voorgeschreven en volledig zijn ingeburgerd, maar die voor een probleem zorgen als de toepassing zijn functie verliest en verwijderd moet worden. Er zijn talloze voorbeelden waar deze geogrids, leidingen, folies, isolatiematerialen (en ga zo maar door), aan het einde levensduur flink zijn aangetast en in de recycling voor problemen zorgen. Een bronbeleid is dus welkom. Vanuit het ministerie volgde terugkoppeling dat er geen wetenschappelijke basis bleek te zijn voor het stellen van een wettelijke eis voor plastics in bouwstoffen of meer specifiek in recyclinggranulaten. Desondanks zette de sector zelf door: het tweede plan was het aanscherpen van de eisen in de certificatieregeling BRL 2506. Nadeel van deze oplossing is dat een deel van de markt niet volgens dit certificaat werkt.

Eisen gehalveerd

Momenteel ligt het wijzigingsblad voor deze BRL voor. Kortweg houdt dit een halvering in van de maximum gestelde hoeveelheid verontreinigingen in recyclinggranulaten. Nadrukkelijk is dit geen toegestane hoeveelheid, want opzettelijk toevoegen of laten zitten (normopvulling) van verontreinigingen is niet bedoeld. Concreet veranderen de eisen voor verontreinigingen als volgt:

Overweging is nog geweest om de norm nog verder aan te scherpen. Omdat er nog geen ervaring bestaat met een dergelijke eis en de eventuele consequenties, is deze stap nog niet gezet. Echter is wel afgesproken dat zodra er voldoende ervaring is met het voorgestelde wijzigingsblad, deze eis kan worden heroverwogen en aangescherpt. Met het toevoegen van een eis dat het gehalte plastic moet worden gemeten en beoordeeld, moest ook de onderzoeksmethode hiervoor worden aangepast. Op zich was dit niet moeilijk, want er bestaat al een methode om gehalte van bestanddelen van recyclinggranulaten te meten: de EN 933-11. Echter geldt ook hier weer dat dit een Europese methode is waar restricties bestaan voor gebruik en aanpassing. Het wijzigingsblad geeft aanwijzingen hoe de proef nu moet worden uitgevoerd. Voor inwerkingtreding van het wijzigingsblad moet aan twee voorwaarden worden voldaan. Ten eerste moet de wijziging in de Staatscourant worden opgenomen en ten tweede dient deze ook te worden doorgevoerd via een formele wijziging voor deel 1 van BRL 2506. Beide zijn nog in voorbereiding.

Strengere eisen partijkeuringsregime

In het wijzigingsblad wordt ook een eis van Rijkswaterstaat/Ministerie van IenW meegenomen inzake het partijkeuringsregime voor de milieu-eigenschappen. Dit regime is van toepassing, indien de kwaliteitskeuringen minder goede resultaten bevatten, waardoor is vereist dat per partij wordt gekeurd. In zo’n geval moet voortaan de levering worden gestaakt en per partij worden aangetoond dat de kwaliteit voldoet. Dit leidt ertoe dat, in tegenstelling tot het steekproefregime, resultaten van keuringen moeten worden afgewacht. Dit is een zeer nadelige situatie waarin bedrijven beter niet terecht komen. Daarom worden deze bedrijven op het hart gedrukt om tijdig kwaliteitsverbeteringen door te voeren.

Aan het werk met het wijzigingsblad

Bovendien worden recyclingbedrijven aangeraden om alvast te anticiperen op de aankomende wijzigingen, omdat bij formele afwijking ten tijde dat het wijzigingsblad van kracht is, dit flinke nadelen kan betekenen. Dan is het goed als er al enige ervaring is opgedaan en bijvoorbeeld aanbieders van steenachtig afval alvast kunnen worden geattendeerd op strengere eisen, die wellicht voor de aangeboden materialen zullen gelden.\

Foto: Donkelaar

• Beleid
• Focus